Ola Ola amai dit is eens leuk dat ik mijn levensverhaaltje mag vertellen.
Ik ben Milo en ja een M’ke natuurlijk….
In 2013 werd ik samen mee mijn andere broertjes en zusjes in een kartonnen doos gedumpt
op het container park.
Tja ongelooflijk we waren nog zulke kleine ukjes en ze moesten ons al niet meer hebben.
We zouden rond begin juli 2013 geboren zijn waarom ze ons niet meer moesten hebben tja
wie zal het ons vertellen he….
Gelukkig werden we gevonden en zo kwamen we aan op 30 augustus 2013 bij katimoe. En
ik kreeg de naam Kobe. We kregen alle 4 onze zorgen want het was dan ook wel nodig. Ik
had wel een infectie op mijn oogje…
Na enige tijd zag ik mijn broertjes en zusjes al vertrekken naar hun forever huisje en ikke zat
er nog tja had toch wat een mankementje aan mijn oogje daarom zekers….pasop ik was
nogthans ne speelvogel ze ik ambeteerde wel altijd iemand of zocht wel altijd iemand op om
mee te spelen….
En plots op een dag kreeg ik een telefoontje tja iemand wou mij eens zien …. ola dacht ik zo
bij mezelf wat ga dit worden …. ben nogal een kleine deugeniet dus ik ga flink moeten zijn
en ik hoorde ook dat er ook een ander vriendinnetje mee zou mogen gaan mee mij…..
Dus ikke benieuwd en ja ja 13 november 2013 mocht ik vertrekken naar mijn forever
huisje….
Maar oei we hoorde dat onze nieuwe mama net haar meisje had moeten afstaan en we
waren toch ook wat verdrietig dus ik als klein zot ukje mijn best doen om mijn nieuwe mama
gelukkig weer te maken …..
En ja ze dat lukte maar al te goed en amai ik kreeg er plots ook verschillende grotere
broertjes en zusjes bij…. ho ho ik kon het gangsterke uithangen …. maar ja kreeg dan ook
wel verschillende meppen terug …. die oudere hier amai zijn niet altijd mals mee mij ze
geweest…. maar ja ik verdiende het wel af en toe eens een mep te kregen van mijn
vriendjes want ik was echt wel ne kleine deugeniet….
Vandaag 2018 heb ik jammer genoeg al van mijn oudere vriendjes moeten afgeven maar ik
heb er wel veel andere bij gekregen waar ik toch wel af en toe de baas over speel…
Ben ondertussen een flinke jongen geworden en ben nogaltijd heel lief ze…..ben soms wel
eens een schijtvijs maar ja ben wie ik ben he…. en ja mijn oogje dat zie je nog altijd maar
het wordt goed opgevolgd.
Gelukkig hebben ze ons toen gevonden en ben ik nu een super gelukkig venteke en heb ik
een warme thuis gevonden……
Bedankt katimoe
Milo (Kobe)