De poezen vrouw een bijnaam die op mijn lijf geschreven staat. Een tijdje geleden heeft Chaima perongeluk mijn achterdeur laten open staan op een dag dat ik niet thuis was…

Savonds toen ik thuis kwam klopte er iets niet. Er was maar een poes te zien. Het kleine Fluffytje zat aan de achterdeur binnen te miauwen. Ze had dit nog nooit gedaan. Ik zei haar goedendag en streelde haar even.

Normaal kwam dan Moefje om Fluffy weg te duwen. Zei moest de aandacht hebben en niemand anders. Maar deze keer kwam ze niet en Fleur ook niet.

Mijn hart bonkte al in mijn keel. Waar waren mijn twee schatjes gebleven. Overal in huis beginnen zoeken maar nergens gevonden.

Fleur ging soms eens wandelen, maar kwam steeds terug naar huis. Dit keer kwamen beide niet meer thuis. Weken zat ik tot snachts buiten te roepen en hopen dat ze terug kwamen.

Nu kwam ik deze week met een lieve dame die ook een groot dieren hart heeft in contact. Deze vrouw heeft een eigen poezen asiel. En doet deze job met zeer veel liefde. Ik ging op bezoek bij katimoe om te kijken of een van mijn poezen bij haar was. Maar geen één leek op mijn schatjes.

Na een uur te staan babbelen. En met mezelf innerlijk in gevecht te gaan besloot ik om een nieuwe poes te houden. Geen kitten want daar heb je veel werk aan.

Mijn man en ik besloten om een wat oudere kat te nemen. Mijn hart ging onmiddellijk naar dikke Loes. Deze poes deed me zo aan me zelf denken.

Ben al altijd de kleinste geweest en altijd verweten geweest van dikzak of koe. De mensen weten niet welke moeite ik onderga om af te vallen. Swat deze kat moest en zal het worden. Mijn man is er nog niet 100% van overtuigd maar ik wel. Die heeft er wat problemen mee dat ze Kloek is. Tot ik hem zei “ik ben ook Kloek en je bent toch ook met me”.

Dus we besloten dat het Loesje werd. Savonds bij het thuiskomen wilde ik even kijken op hun Facebook pagina voor foto’s van Loesje. Tijdens het zoeken zag ik plots Fleur mijn poes bij een ander gezin. Ze had dus degelijk in dit Asiel gezeten, maar ik was te laat.

Mijn hart brak in duizend stukjes. De tranen vloeiden over mijn wangen. Mijn poes die mij door zoveel obstakels heeft geholpen zag ik nu bij iemand anders. Hartverscheurend schreef ik dat dit Fleur is en dat ik ze al die tijd kwijt was en zocht.

Spijtig genoeg kan ik haar niet terug hebben. Wat me zeer verdrietig maakt. Maar sinds vandaag mag ik deze lieve poes Loesje in mijn gezin opnemen.

We hopen dat we nog vele jaren vol liefde en plezier samen mogen beleven. Chaima heeft geleerd om de deur niet meer te openen.