Ik dacht er dan ook al een tijdje over na om hem een poezenbroertje te bezorgen…

Eind januari 2018 kwam ik een foto tegen van Ezra (nu Gaston) Smoorverliefd werd ik op z’n knappe kop, z’n hemelsblauwe ogen!

Ik nam contact op met katimoe, heb heel eerlijk de vragenlijst ingevuld en de dag erop kreeg ik al een mailtje dat Gaston naar mij mocht komen!

Gaston heeft in z’n zwerfperiode een ontsteking achter het oor opgelopen.. omdat hij niet verzorgd werd zoals het hoort heeft hij nu een hersenletsel… dat maakt hem toch wel heel bijzonder! Daardoor houdt hij z’n kopje wat scheef maar maakt hij vooral vreemde geluidjes… maar dat hoort bij hem.. dat is wie Gaston is!

Op 14 februari ben ik hem gaan halen… twee uurtjes onderweg geweest maar dat had ik er graag voor over! Eens thuis gekomen kwam Gust hem meteen tegemoet… het klikte meteen tussen hen! Oef! Pak van m’n hart… sinds die dag zijn ze onafscheidelijk! Ondertussen is Gaston helemaal opengebloeid… Eten is zn lang leven! Snurken kan hij als de beste… Maar het is vooral een hele lieve en grote knuffelpoes!

Gaston in huis nemen is de beste beslissing die ik ooit genomen heb! Gust is veel rustiger en blij met zn broer… en Gaston, tja die herleeft helemaal! Van een schuchter katje in de opvang tot een gekke maar o zo lieve kater!

Bedankt katimoe!! Dankzij jullie is m’n leven veel rijker.. heb er een hartediefje bij!

Groetjes Vanessa

Dikke poot van Gaston en Gust